Demonstraties/ elkaar kwijt

Hallo allemaal!

We hebben verschillende berichten gehoord dat het extreem koud is in Nederland, dus misschien hier weer een leuk verhaaltje om tijdens een sneeuwbuitje te lezen!

Na de boottocht zijn we naar Panama-city gegaan. Een bijzondere stad met veel tegenstrijdigheden door de grote verschillen tussen arm en rijk. Aan de ene kant de wolkenkrabbers, aan de andere kant de krottenwijken. Veel mensen waarschuwden ons voor de gevaarlijke wijken. In ongeveer 4/5 de van de stad moest je als toerist niet komen. Toch bleken de mensen die wij tegen kwamen onzettend vriendelijk te zijn.

Een taxichauffeur die wij spraken maakte zich er voornamelijk kwaad om al de criminaliteit. Hij was boos omdat hij hele lange dagen maakte en hard werkte, en dat de mensen in de sloppenwijken de hele dag niets uitvoerden. Volgens hem sliepen zij alleen maar of waren zij bezig met "kinderen maken". ´s Nachts hielden ze zich bezig met drugs, overvallen en andere criminele activiteiten. Zelf kwam hij er niet na zonsondergang. Er zat dan een grote kans in dat ze hem met wapens dwongen om de taxi aan de kant te zetten en hem beroofden. Toen we vroegen wat de politie er aan deed zei hij dat er heel veel corruptie was. De bendeleden gaven gewoon geld aan de politie en ze konden doen wat ze wilden. Heel bizar om te horen.

Na Panama-city wilden we naar Bocas del Toro. De feestplaats van ongeveer heel centraal Amerika. We kochten die dag een buskaartje voor de volgende dag, maar de dag erop bleek er geen bus te gaan. Er waren protesten van de Indianen. Niemand kon echter uitleggen wat er exact aan de hand was. Het had te maken met de verwoesting van de natuur door de overheid. De overheid wilden grondstoffen uit de grond halen waar de Indianen leefden. Wij steunden wel de Indianen toen we dit hoorden.

We besloten om niet naar Bocas del Torro te gaan, maar naar het surfstadje Santa Cathalina te gaan. Tussendoor stopten we bij een heel klein busstation en... zagen we 2 vrienden van de boot terug! Heel grappig. Zij vertelden dat er nog meer mensen hier gestrand waren, dus dat was wel heel gezellig. Santa Cathalina was een heel rustig, niet toeristisch plaatsje waarbij je ongeveer een privestrand had. Ik heb mijn eerste moves op een surfbord mogen maken en Melvin kon zijn geluk niet op met het ontzettend vlakke strand, wat perfect was om te voetballen. We sliepen in een tent waarbij we in slaap vielen met het geluid van de oceaan en het gesjilp van vogels. Helemaal perfect dus!

3 dagen later besloten we dat dit een goed moment was om uit elkaar te gaan. Er gingen namelijk 4 mensen van onze boottrip ook die dag weg en ik kon dan makkelijk bij hun groep aansluiten. Melvin vond het nog leuk om langer in Santa Cathalina te blijven.
Die ochtend was het afscheid best wel moeilijk. We waren toch 3,5 week non-stop samen geweest en we wisten ook niet wanneer we elkaar weer zouden zien.

Ik nam eerst de bus naar Sona en daarna een andere bus naar Santiago. Toen ik samen met mijn groepje aankwam in Santiago kwamen we erachter dat er geen bus ging naar het noorden. De Indianen hadden nu ook deze hoofdweg geblokkeerd met boomstammen! Aangezien er maar 1 weg vanaf hier was die het noorden met het zuiden verbond, hadden de Indianen dit slim bekeken. Binnen een paar dagen zouden hele dorpen met een voedseltekort komen te zitten.
We hoorden dat er misschien een gratis vliegtuig zou gaan. Toen we bij het vliegveld aankwamen bleek die niet te gaan. "Misschien morgen" kregen we te horen. Wat dus hetzelfde kon betekenen als "misschien volgende week". Uiteindelijk bleek er een taxichauffeur bereid te zijn om ons tot de eerste blokkade te brengen. Vanaf daar was het onduidelijk wat we konden doen, ook was het een duur grapje (rond de 100 dollar). De anderen besloten om de taxi te nemen omdat ze op een bepaalde tijd in Costa Rica moesten zijn ivbm vluchten enzo, maar ik besloot maar terug naar Santa Cathalina te gaan.
Haha, onze eerste scheiding heeft dus precies 8 uur geduurd. Melvin was wel verbaasd toen hij mij weer terug zag! Ook had ik gezellig 3 nieuwe vrienden in de bus ontmoet, dus we konden er nog even een leuke tijd van maken!

Die dagen waren er steeds meer verontrustende berichten over de demonstratie. Er bleek 1 Indiaan dood geschoten te zijn. Ook hoorden we van mensen die wel geprobeerd hadden om de weg te berijden, dat ze bekogeld werden met stenen! Ons dorpje begon langzaam steeds minder vers eten te verkopen. Na 4 dagen kregen we uiteindelijk het nieuws dat er een overeenkomst was gesloten. De overheid had ingebonden. Dit heeft mede te maken doordat de Indianen zo lang onderdrukt zijn, dat de overheid hun mening wil respecteren. Dat is ook waarom ze de Indianen hun gang lieten gaan, en ze er niet gewoon wat politie op af stuurden.

Toen uiteindelijk de wegen weer vrij gemaakt waren, besloten we direct door te gaan naar Bocas del Torro. Ik kreeg nog heel aardig een lift aangeboden van een jongen die mij van Santa Cathalina direct naar Santiago kon brengen. Melvin verstond echter dat ik met een familie mee kon rijden die mij naar Sona zou brengen. Melvin zou de bus nemen en ik zou dus meerijden met de auto.

Toen ik echter in Santiago aankwam (na een hele gezellige rit te hebben gehad, met een vrolijke Ierse jongen), zag ik Melvin nog niet. Ik wachtte 2 uur en toen was hij er nog steeds niet. Eerst dacht ik dat het logisch was, omdat de bus natuurlijk veel langzamer gaat. Ik begon me echter zorgen te maken toen ik een bus aan zag komen met allemaal mensen erin die samen met Melvin in de bus zaten, maar dan zonder Melvin. Die mensen zeiden dat Melvin was achtergebleven in Sona omdat de bus vol zat. Ik wachtte nog 1 bus, maar Melvin zat er weer niet in. 3 bussen later snapte ik er helemaal niks meer van en maakte ik me echt zorgen. Het was ondertussen al meer dan 3 uur later.
Ik dacht dat er iets met hem/ de backpack of de auto gebeurd was. Of dat hij bij het verkeerde busstation stond, want er waren er 2 in die stad. Ik besloot toen nog 1 bus af te wachten, en anders naar dat andere busstation te gaan.
Het busje kwam eraan en.... toen zag ik Melvin! Ik was heel blij dat ik hem zag, maar hij was misschien nog wel blijer dat hij mij zag.

Hij zag mij namelijk weg gaan met een auto met niet een familie, maar met maar 1 jongen erin. Hij dacht dat we hadden afgesproken op het busstation in Sona in plaats van in Santiago.
Toen hij mij daar dus niet zag, was hij al ongerust. Toen ik 2 uur later nog steeds niet in Sona was, begon hij te bedenken dat die jongen mij ergens anders naartoe had kunnen meenemen en mij op dat moment wat ergs aan het aandoen was. Ook had hij geen idee hoe die jongen eruit zag of wat het kenteken of het merk van de auto was.

Hij besloot een paar bussen te wachten in Sona en anders in Santiago te gaan kijken. Als ik daar niet zou zijn, zou hij alarm slaan. Je kunt dus wel nagaan hoe blij hij was toen hij mij springlevend op het busstation in Santiago zag staan.
Ik heb hem maar even beloofd om niet meer in Centraal Amerika te gaan liften. Haha, maar nu weten we wel nog meer hoe blij we met elkaar zijn!!

We zitten nu veilig in Bocas del Torro. Vandaag vieren we trouwens onze 1 jaar verkering, Joehoe!!

Veel liefs van ons!!!