Brullende apen en helderblauw water
Door: Sylvia
Blijf op de hoogte en volg sylvia
24 Maart 2012 | Guatemala, Flores
Hola Amigos/Amigas!
In Colombia hoorden we het al; Guatemala scheen het land te zijn waar we heen moesten. Onze collegareizigers hebben niet gelogen, Guatemala staat op dit moment stipt op nummer 1 van de landen waar we in Centraal Amerika doorheen zijn gereisd.
Het begon met een weekje cultuur, waarbij Charlotte en ik een hele hoop kerkjes, musea en marktjes in en rond Antiqua hadden bezocht.
Ondertussen was Melvin ook in Antigua aangekomen, en toen Charlotte de andere kant op ging besloten we om samen weer verder te reizen.
Dat we de beslissing namen om samen verder te reizen heeft mede te maken met het soort reizigers hier. In Azie maakte het echt niet uit wanneer je alleen aan het reizen was. Binnen de kortste keer zat je in een bus met 50 andere reizigers. Hier is het heel anders. Er zijn hier veel minder reizigers en de reizigers die er zijn, bestaan voornamelijk uit stelletjes (ik heb al veel singles horen klagen). Tsja, dan zijn Melvin en ik toch tot elkaar veroordeeld (wat hebben we het zwaar).
In Antiqua hebben we nog hotsprings bezocht, wat meer op een zwembadje leek dan een natuurlijke waterbron. Terwijl de andere aan het badderen waren, begon ik een gesprek met wat vrouwen die aan de kant zaten. Ik voelde er namelijk niet echt veel voor om in dat warme bacterievolle zwembad te gaan zitten met al mijn opengekrapte muggenbulten, dus deze conversatie -met ongeveer 12 vrouwen en kindjes- leek mij een goede tijdsbesteding . Binnen de kortste keren mocht ik van alle meisjes de haren invlechten. Ook heb ik die paar woorden Spaans die ik in Antiqua op school had geleerd, in de praktijk mogen brengen. De reden dat ik maar een paar woorden spreek, is omdat ik er weer eens achter gekomen ben dat ik geen talenwonder ben. Op school had ik priveles, waarbij het de gewoonte was dat je 4 uur per dag les had. Dit leek mij veel te veel, dus kreeg ik het voor elkaar om maar 2 uur per dag les te volgen. Toch hield ik deze 2 uur ook nauwelijks vol, aangezien na 1,5 uur mijn mond automatisch heel erg begon te gapen. Mijn lerares noemde me met een lach ´lazy´ en ik dacht dat het beter voor iedereen was dat ik er na een week mee stopte. Ik was dus verbaasd dat ik toch nog een gesprekje met de locals kon voeren! Aangezien Melvin helemaal geen Spaanse les heeft gevolgd, kunnen jullie kunnen wel raden dat we beide heel goed in gebarentaal zijn geworden (Voorbeeld: sta bij de apotheek voor oordopjes> doe gesnurk na met een knor en stop daarna mijn vingers in mijn oren met een verontwaardigd gezicht. Resultaat; lachende apotheekverkopers en helaas geen oordopjes door dat ze zijn uitverkocht. Haha, maar werkt wel!).
Na Antigua zijn we naar Xela gegaan waaruit we een 3-daagse wandeltocht naar Lago de Atitlan mochten gaan versieren. We gingen mee met een vrijwilligersorganisatie waarbij 60% van de opbrengst naar projecten in de omgeving ging. Het was ontzettend goed geregeld. Je kon van alles lenen, zo had Melvin een backpack, slaapmatje en wandelschoenen geleend.
Helaas bleek die er maar een korte tijd van mogen genieten aangezien hij na de eerste klim omhoog (1 uur) ontzettend ziek werd. Het was zijn grote vriend; de voedselvergiftiging. Helaas moest hij dus alleen terug naar Xela lopen.
Ik ging wel verder en het was een tocht om niet meer te vergeten. Met een grote backpack op mijn rug liep ik door de bergen. Het landschap veranderde contstant. Van ontzettend hoge bergen, tot heuvels met een soort heide. We kwamen langs dorpjes waar geen toeristen waren en waar de kinderen ons vrolijk achterna renden. De eerste nacht sliepen we in een leegstaand gebouw op de grond. Best bizar, want het was een heel groot gebouw waarbij je de kerklokken ieder uur hard hoorde door de gigantische echo. Dit dorpje bleek nog niet lang geleden helemaal verwoest te zijn door een eruptie van een vulkaan en een daarop volgende aardbeving. Het gevolg was dat veel mensen het dorpje hadden verlaten en het nu een soort spookdorpje was. Heel apart! We mochten hier ook in een ´natuurlijke sauna´. Dit was een hol onder de grond waar het heel warm was. Er stonden 2 bakjes water met koud en warm water die je afwisselend over je heen kon gooien. Toch was het best verfrissend!
Na de eerste dag dacht ik dat ik niet meer kon lopen. Mijn benen en voeten deden overal zeer. 20 kilometer voor iemand die niet gewend is om te wandelen in de steile bergen, bleek toch een beetje tegen te vallen.
Toch wandelde ik ook die 2de dag 20 kilometer. Gewoon, omdat je ene voet toch wel voor je andere voet gaat. Deze dag bleek iets minder zwaar. Waarschijnlijk omdat mijn benen wat meer gewend waren geraakt. Aan het einde van deze dag kwamen we bij een prachtig gebied met hele hoge, groene bomen en een beekje in het dal. Toen we bij het 2de dorpje aankwamen zagen we een bus rijden. Tot de verbazing van de gehele groep, sprong Melvin uit deze bus. Hij had een nacht goed kunnen slapen, en het ging nu wat beter met hem. Ik was heel erg blij want die volgende dag zouden we de romantische zonsopgang bij het meer gaan bekijken. Ook kon hij nu getuige zijn van de prijs die ik had gewonnen> Ik mocht namelijk als allereerst douchen omdat... ik de meeste punten had gewonnen bij het spel: degene die het meeste valt tijdens de hike is de winnaar!! Haha, ik zag er ook echt niet meer uit, zonder make/up, douche en een heleboel schrammen overal.
We sliepen die nacht bij een hele bijzonder man die een lied op zijn gitaar voor ons zong. Hij was de organisatie zo dankbaar dat zij er voor zorgden dat de kinderen naar school konden, dat hij graag wat liedjes bij het kampvuur voor ons zong. Dat nadat we hoorden dat er in zijn familie net een tragedie had plaatsgevonden. De vrouw van zijn zoon was namelijk doodgegaan bij de bevalling van haar jongste baby. Naast deze baby hadden ze ook al een tweeling van 2 jaar, die nu allemaal werden opgevangen in het huis van de man met de gitaar. Die man had zoveel goeds in zich, dat de gehele situatie veel indruk op ons maakten.
De laatste dag was ´slechts´ 2 uur lopen waarbij we aankwamen in San Pedro, een heel schattig dorpje aan het meer. Aan het meer zijn we gaan paardrijden. Haha, Melvin was superenthousiast. Het was zijn eerste keer op een paard en ging volop in draf! Het was wel even ontspannend om de steile wandelpaden te betreden per paard. Ook zijn we hier naar een ´hippiefestival´geweest. Echt superleuk was dat! Haha, allemaal oude, jonge en babyhippies verzameld op 1 festival. We hebben de hele dag gefeest tussen de zwevende mensen. Je zag echt opa´s met lange grijze haren volop in de muziek opgaan en acrobatische kunsten vertonen die je niet voor mogelijk houdt.
Na ´Lago de Atitlan´ zijn we naar ´Semuc Champey´gegaan. Alsof we niet al genoeg verrast waren door de prachtige natuur in Guatemala, overtrof dit alles. We sliepen in een houten huisje midden in de jungle. De eerste dag deden we een grottour, waarbij er nog nergens electriciteit in de grot was aangelegd. Er was dus geen verlichting. Met een kaarsje in ons hand mochten we de grot door. Er was overal water dus af en toe kon je lopen, maar grotendeels zwommen we. We moesten door smalle doorgangen kruipen die eindigden in een soort gat waarbij je jezelf in het water moest laten plonsen.Dit leek niet helemaal verantwoord, aangezien je geen idee had waar je terecht kwam. Sowieso was de hele tour best een uitdaging. Overal kon je van de gladde rotsen afglijden en je blote voeten stoten constant harde stukken rots. Het gevolg was dat we in het midden van de tocht al aardig wat schrammen en sneeen hadden verzameld. Daarnaast sprong Melvin ook nog van een glibberige, hoge rots waarbij hij maar op 1 punt mocht springen. Als hij mis zou springen, zou hij namelijk op een steen terecht kunnen komen. Ook zijn we beide een waterval in de grot opgeklommen. Je moest je vast houden aan een touw en tegen het kletterende water in klimmen. Sowieso was het wel bijzonder om een waterval midden in een grot te zien! Achteraf gezien was dit hele avontuur best bizar. In Nederland zou iedereen veiligheidshelmen dragen, zou er voldoende licht zijn en zou je aan een veiligheidstouw vast geketend zijn, hier liep iedereen gewoon ´los´ en kon je overal van af glijden in het donker met je kleine kaarsje. Wel echt een hele coole ervaring!
Na ons grotavontuur, gingen we op een schommel waarbij je naar de andere kant van de rivier werd gezwaaid en je eraf moest springen wanneer de gids ´JUMP!´riep. Best spannend! Daarna gingen we heel relaxt de rivier afdommelen zittend in opgeblazen, rubberen banden. Het uitzicht was onbeschrijvelijk mooi! Het landschap was heel erg groen en het water was helderblauw. Overal hoorden we vogels en zagen we kleurrijke vlinders vliegen.
De dag erna besloten we naar het park te gaan. Eerst gingen we naar het uitzichtpunt waarbij je de verschillende lagoons kon zien. Het was weer (misschien wordt het saai) adembenemend mooi! 6 verschillende superblauwe meren die als trappetjes in elkaar overliepen. Toen we beneden aankwamen, en erin konden zwemmen konden we ons geluk niet op. Het water was zó schoon, dat ik na deze dag nog steeds mijn shampoo in mijn haar rook. Wat het ook bijzonder maakte, was dat er bijna geen toeristen waren. Die middag zaten we met onze voeten in het water, te midden van torenhoge groene bomen waarbij we de apen hoorden brullen en we ondertussen een behandeling van ´Dr. Fish´ kregen. Er waren namelijk visjes die je oude huidcellen opaten. In Nederland betaal je daar een fortuin voor en hier zwommen ze gewoon in het rond. De volgende dag besloten we nog een dag naar het park te gaan om nog een extra dag van deze geweldige natuur te genieten. Hierna namen we de bus naar Flores.
Goed aangekomen in Flores, hebben we vandaag een beetje rond gewandeld en een marktje gekeken. Daarbij gaf het bezoekje aan een reisbureautje een bijzondere wending. Er was in dit reisbureau namelijk een kleine baby van 15 dagen die in de armen van zijn moeder lag. Toen ik om zijn naam vroeg, bleek hij nog naamloos te zijn. Met een lach stelden we de naam ´Sylvia´ of ´Melvin´voor. Het bleek een jongen te zijn en tot onze verbazing vroeg de vader Melvin zijn naam op te schrijven. De man en vrouw keken elkaar aan en waren het erover eens; de zoon werd officieel ´Melvin Rafael´ genoemd!!
We gaan morgen naar Tikal waarbij we midden in de jungle tempels mogen bekijken die gebouwd zijn in de 4de eeuw voor Christus. Het schijnt heel indrukwekkend te zijn, dus we zijn benieuwd wat voor bijzonders we morgen weer te zien krijgen!
In Colombia hoorden we het al; Guatemala scheen het land te zijn waar we heen moesten. Onze collegareizigers hebben niet gelogen, Guatemala staat op dit moment stipt op nummer 1 van de landen waar we in Centraal Amerika doorheen zijn gereisd.
Het begon met een weekje cultuur, waarbij Charlotte en ik een hele hoop kerkjes, musea en marktjes in en rond Antiqua hadden bezocht.
Ondertussen was Melvin ook in Antigua aangekomen, en toen Charlotte de andere kant op ging besloten we om samen weer verder te reizen.
Dat we de beslissing namen om samen verder te reizen heeft mede te maken met het soort reizigers hier. In Azie maakte het echt niet uit wanneer je alleen aan het reizen was. Binnen de kortste keer zat je in een bus met 50 andere reizigers. Hier is het heel anders. Er zijn hier veel minder reizigers en de reizigers die er zijn, bestaan voornamelijk uit stelletjes (ik heb al veel singles horen klagen). Tsja, dan zijn Melvin en ik toch tot elkaar veroordeeld (wat hebben we het zwaar).
In Antiqua hebben we nog hotsprings bezocht, wat meer op een zwembadje leek dan een natuurlijke waterbron. Terwijl de andere aan het badderen waren, begon ik een gesprek met wat vrouwen die aan de kant zaten. Ik voelde er namelijk niet echt veel voor om in dat warme bacterievolle zwembad te gaan zitten met al mijn opengekrapte muggenbulten, dus deze conversatie -met ongeveer 12 vrouwen en kindjes- leek mij een goede tijdsbesteding . Binnen de kortste keren mocht ik van alle meisjes de haren invlechten. Ook heb ik die paar woorden Spaans die ik in Antiqua op school had geleerd, in de praktijk mogen brengen. De reden dat ik maar een paar woorden spreek, is omdat ik er weer eens achter gekomen ben dat ik geen talenwonder ben. Op school had ik priveles, waarbij het de gewoonte was dat je 4 uur per dag les had. Dit leek mij veel te veel, dus kreeg ik het voor elkaar om maar 2 uur per dag les te volgen. Toch hield ik deze 2 uur ook nauwelijks vol, aangezien na 1,5 uur mijn mond automatisch heel erg begon te gapen. Mijn lerares noemde me met een lach ´lazy´ en ik dacht dat het beter voor iedereen was dat ik er na een week mee stopte. Ik was dus verbaasd dat ik toch nog een gesprekje met de locals kon voeren! Aangezien Melvin helemaal geen Spaanse les heeft gevolgd, kunnen jullie kunnen wel raden dat we beide heel goed in gebarentaal zijn geworden (Voorbeeld: sta bij de apotheek voor oordopjes> doe gesnurk na met een knor en stop daarna mijn vingers in mijn oren met een verontwaardigd gezicht. Resultaat; lachende apotheekverkopers en helaas geen oordopjes door dat ze zijn uitverkocht. Haha, maar werkt wel!).
Na Antigua zijn we naar Xela gegaan waaruit we een 3-daagse wandeltocht naar Lago de Atitlan mochten gaan versieren. We gingen mee met een vrijwilligersorganisatie waarbij 60% van de opbrengst naar projecten in de omgeving ging. Het was ontzettend goed geregeld. Je kon van alles lenen, zo had Melvin een backpack, slaapmatje en wandelschoenen geleend.
Helaas bleek die er maar een korte tijd van mogen genieten aangezien hij na de eerste klim omhoog (1 uur) ontzettend ziek werd. Het was zijn grote vriend; de voedselvergiftiging. Helaas moest hij dus alleen terug naar Xela lopen.
Ik ging wel verder en het was een tocht om niet meer te vergeten. Met een grote backpack op mijn rug liep ik door de bergen. Het landschap veranderde contstant. Van ontzettend hoge bergen, tot heuvels met een soort heide. We kwamen langs dorpjes waar geen toeristen waren en waar de kinderen ons vrolijk achterna renden. De eerste nacht sliepen we in een leegstaand gebouw op de grond. Best bizar, want het was een heel groot gebouw waarbij je de kerklokken ieder uur hard hoorde door de gigantische echo. Dit dorpje bleek nog niet lang geleden helemaal verwoest te zijn door een eruptie van een vulkaan en een daarop volgende aardbeving. Het gevolg was dat veel mensen het dorpje hadden verlaten en het nu een soort spookdorpje was. Heel apart! We mochten hier ook in een ´natuurlijke sauna´. Dit was een hol onder de grond waar het heel warm was. Er stonden 2 bakjes water met koud en warm water die je afwisselend over je heen kon gooien. Toch was het best verfrissend!
Na de eerste dag dacht ik dat ik niet meer kon lopen. Mijn benen en voeten deden overal zeer. 20 kilometer voor iemand die niet gewend is om te wandelen in de steile bergen, bleek toch een beetje tegen te vallen.
Toch wandelde ik ook die 2de dag 20 kilometer. Gewoon, omdat je ene voet toch wel voor je andere voet gaat. Deze dag bleek iets minder zwaar. Waarschijnlijk omdat mijn benen wat meer gewend waren geraakt. Aan het einde van deze dag kwamen we bij een prachtig gebied met hele hoge, groene bomen en een beekje in het dal. Toen we bij het 2de dorpje aankwamen zagen we een bus rijden. Tot de verbazing van de gehele groep, sprong Melvin uit deze bus. Hij had een nacht goed kunnen slapen, en het ging nu wat beter met hem. Ik was heel erg blij want die volgende dag zouden we de romantische zonsopgang bij het meer gaan bekijken. Ook kon hij nu getuige zijn van de prijs die ik had gewonnen> Ik mocht namelijk als allereerst douchen omdat... ik de meeste punten had gewonnen bij het spel: degene die het meeste valt tijdens de hike is de winnaar!! Haha, ik zag er ook echt niet meer uit, zonder make/up, douche en een heleboel schrammen overal.
We sliepen die nacht bij een hele bijzonder man die een lied op zijn gitaar voor ons zong. Hij was de organisatie zo dankbaar dat zij er voor zorgden dat de kinderen naar school konden, dat hij graag wat liedjes bij het kampvuur voor ons zong. Dat nadat we hoorden dat er in zijn familie net een tragedie had plaatsgevonden. De vrouw van zijn zoon was namelijk doodgegaan bij de bevalling van haar jongste baby. Naast deze baby hadden ze ook al een tweeling van 2 jaar, die nu allemaal werden opgevangen in het huis van de man met de gitaar. Die man had zoveel goeds in zich, dat de gehele situatie veel indruk op ons maakten.
De laatste dag was ´slechts´ 2 uur lopen waarbij we aankwamen in San Pedro, een heel schattig dorpje aan het meer. Aan het meer zijn we gaan paardrijden. Haha, Melvin was superenthousiast. Het was zijn eerste keer op een paard en ging volop in draf! Het was wel even ontspannend om de steile wandelpaden te betreden per paard. Ook zijn we hier naar een ´hippiefestival´geweest. Echt superleuk was dat! Haha, allemaal oude, jonge en babyhippies verzameld op 1 festival. We hebben de hele dag gefeest tussen de zwevende mensen. Je zag echt opa´s met lange grijze haren volop in de muziek opgaan en acrobatische kunsten vertonen die je niet voor mogelijk houdt.
Na ´Lago de Atitlan´ zijn we naar ´Semuc Champey´gegaan. Alsof we niet al genoeg verrast waren door de prachtige natuur in Guatemala, overtrof dit alles. We sliepen in een houten huisje midden in de jungle. De eerste dag deden we een grottour, waarbij er nog nergens electriciteit in de grot was aangelegd. Er was dus geen verlichting. Met een kaarsje in ons hand mochten we de grot door. Er was overal water dus af en toe kon je lopen, maar grotendeels zwommen we. We moesten door smalle doorgangen kruipen die eindigden in een soort gat waarbij je jezelf in het water moest laten plonsen.Dit leek niet helemaal verantwoord, aangezien je geen idee had waar je terecht kwam. Sowieso was de hele tour best een uitdaging. Overal kon je van de gladde rotsen afglijden en je blote voeten stoten constant harde stukken rots. Het gevolg was dat we in het midden van de tocht al aardig wat schrammen en sneeen hadden verzameld. Daarnaast sprong Melvin ook nog van een glibberige, hoge rots waarbij hij maar op 1 punt mocht springen. Als hij mis zou springen, zou hij namelijk op een steen terecht kunnen komen. Ook zijn we beide een waterval in de grot opgeklommen. Je moest je vast houden aan een touw en tegen het kletterende water in klimmen. Sowieso was het wel bijzonder om een waterval midden in een grot te zien! Achteraf gezien was dit hele avontuur best bizar. In Nederland zou iedereen veiligheidshelmen dragen, zou er voldoende licht zijn en zou je aan een veiligheidstouw vast geketend zijn, hier liep iedereen gewoon ´los´ en kon je overal van af glijden in het donker met je kleine kaarsje. Wel echt een hele coole ervaring!
Na ons grotavontuur, gingen we op een schommel waarbij je naar de andere kant van de rivier werd gezwaaid en je eraf moest springen wanneer de gids ´JUMP!´riep. Best spannend! Daarna gingen we heel relaxt de rivier afdommelen zittend in opgeblazen, rubberen banden. Het uitzicht was onbeschrijvelijk mooi! Het landschap was heel erg groen en het water was helderblauw. Overal hoorden we vogels en zagen we kleurrijke vlinders vliegen.
De dag erna besloten we naar het park te gaan. Eerst gingen we naar het uitzichtpunt waarbij je de verschillende lagoons kon zien. Het was weer (misschien wordt het saai) adembenemend mooi! 6 verschillende superblauwe meren die als trappetjes in elkaar overliepen. Toen we beneden aankwamen, en erin konden zwemmen konden we ons geluk niet op. Het water was zó schoon, dat ik na deze dag nog steeds mijn shampoo in mijn haar rook. Wat het ook bijzonder maakte, was dat er bijna geen toeristen waren. Die middag zaten we met onze voeten in het water, te midden van torenhoge groene bomen waarbij we de apen hoorden brullen en we ondertussen een behandeling van ´Dr. Fish´ kregen. Er waren namelijk visjes die je oude huidcellen opaten. In Nederland betaal je daar een fortuin voor en hier zwommen ze gewoon in het rond. De volgende dag besloten we nog een dag naar het park te gaan om nog een extra dag van deze geweldige natuur te genieten. Hierna namen we de bus naar Flores.
Goed aangekomen in Flores, hebben we vandaag een beetje rond gewandeld en een marktje gekeken. Daarbij gaf het bezoekje aan een reisbureautje een bijzondere wending. Er was in dit reisbureau namelijk een kleine baby van 15 dagen die in de armen van zijn moeder lag. Toen ik om zijn naam vroeg, bleek hij nog naamloos te zijn. Met een lach stelden we de naam ´Sylvia´ of ´Melvin´voor. Het bleek een jongen te zijn en tot onze verbazing vroeg de vader Melvin zijn naam op te schrijven. De man en vrouw keken elkaar aan en waren het erover eens; de zoon werd officieel ´Melvin Rafael´ genoemd!!
We gaan morgen naar Tikal waarbij we midden in de jungle tempels mogen bekijken die gebouwd zijn in de 4de eeuw voor Christus. Het schijnt heel indrukwekkend te zijn, dus we zijn benieuwd wat voor bijzonders we morgen weer te zien krijgen!
-
25 Maart 2012 - 00:30
Marije:
Wat leuk weer weer een nieuw verhaal! Ook fijn dat jullie weer samen zijn. Geniet maar lekker van het samen zijn :) -
25 Maart 2012 - 01:02
Nies:
Ik ben jaloers.. -
25 Maart 2012 - 06:45
Anouk:
...Voor jou de komende jaren geen Walibi, Duinrell of ander pretpark; je avonturen nu overtreffen namelijk volgens mij elke attractie!!
Geniet nog maar even de komende 16 dagen.Wat gaat de tijd toch snel! Enne, als je weer terug komt in Nederland, hier is het nu (ook) heerlijk weer geworden!
Liefs Anouk -
25 Maart 2012 - 06:51
Catherine:
wat weer een mooie belevenissen! geweldig! -
25 Maart 2012 - 08:38
Linda:
Wat een avonturen weer, Syl! Geweldig! Geniet er lekker van! Kus -
25 Maart 2012 - 10:18
Marina:
Wat een geweldig verhaal weer en wat een avonturen. Gelukkig dat Melvin weer bij je is.
Geniet nog maar lekker een paar weken.
Xxx Marina -
25 Maart 2012 - 11:02
Marika:
Wat een bijzondere reis en wat een schitterend verslag!
Kus -
25 Maart 2012 - 15:06
Nouschka:
Lekkere ontspanning om tussen het leren door je mooie verhalen te lezen! Gelukkig is je haar weer schoon. Tot snel Syl! :) Xx -
25 Maart 2012 - 17:22
Bianca:
Heerlijk om weer wat te lezen van je! Blijft genieten! -
26 Maart 2012 - 06:31
Lars:
Wat een heerlijke verhalen van jullie weer! En nu nog een baby Mel! Haha! -
26 Maart 2012 - 12:59
Mama:
Nou wat een pracht verhaal weer Syl.
-
26 Maart 2012 - 22:20
Fay:
Wat een mooi verhaal weer! knorrend bij de apotheek -
04 April 2012 - 08:48
Kay:
Syliva!!
Wat suuupervet om te lezen! Wat een geweldige avonturen beleven jullie! Haha echt tof! En ook wel herkenbaar, ben nl ook in Guatamala geweest! Antiqua, Lago de Atitlan, Flores... :D Heel benieuwd hoe je die jungletempels vond. Ik vond dat echt geweldig!!
Geniet nog lekker samen jullie laatste weekje daar alweer! Gaat zooo snel! Gezellig je weer te zien roomie ;)
Enjoy!!
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
