De blonde toerist tussen de Cambodjanen
Door: sylvia02
Blijf op de hoogte en volg sylvia
20 April 2011 | Cambodja, Takeo
Het zijn alweer mijn laatste 2 dagen in Cambodja. Wat heb ik hier genoten!
Ik ben na Sinoukville, naar Kampot gegaan. Daar heb ik 5 dagen bij een lokale familie gewoond. Dit was een buitenkans, aangezien niet veel toeristen dit mogen meemaken.
Ik kreeg deze kans doordat mijn moeder les geeft aan 'Kim', zij komt oorspronkelijk uit Cambodja, en haar familie had mij uitgenodigd.
Toen ik aankwam in Kampot was ik de enige toerist die niet op zoek was naar een guesthouse. Ik was op zoek naar 'de kleine markt'. Het was best nog een tour om daar te komen, aangezien al de tuk tukdrivers mij een guesthouse wilde verkopen. Ik heb uiteindelijk een half uur achterop een brommer gezeten, en stellig volgehouden dat ik toch echt niet naar een guesthouse wilde, voordat hij mij eindelijk naar de familie bracht. Het is wel grappig hoe dat gaat. De tuk tukdriver houdt namelijk eerst heel lang vol dat deze familie niet bestaat, of dat er geen kleine markt is. Je moet echt heel vaak herhalen dat dit de enige bestemming is waar je heen wilt, en geduldig achterop blijven zitten, anders wordt je alsnog bij een guesthouse neergezet.
Uiteindelijk was ik toch bij de kleine markt terecht gekomen en hoorde ik direct allemaal enthousiast geschreeuw. Het bleek de familie van Kim te zijn. De moeder van Kim en Kim zelf waren ook op vakantie in Cambodja, dus dat was wel handig voor de vertaling en daarnaast ook heel gezellig.
Die middag werd ik meteen meegenomen naar een herdenkingsdag van de oma van Kim die 3 jaar geleden gestorven was. In Cambodja zien ze de sterfdag als een feestdag. Het was heel bijzonder om mee te maken. Eerst maakte we van papier een dak op het graf van Kim haar oma, zodat ze beschermd werd. Daarna gaven we haar eten (waaronder een heel groot varken en veel fruit), en staken we wierook aan. Na dit ritueel gaven we eerst eten aan de arme kinderen, en aten we zelf thuis de rest op. Er werd veel gelachen, en de hele familie was bij elkaar. Heel gezellig!
Die avond ging iedereen al heel vroeg slapen. Rond 9 uur. Die ochtend merkte ik waarom. Om 5 uur 's ochtends was het al een drukte van belang. Er was een hele markt voor het huis en mensen waren ruzie aan het maken waar ze hun kleedje mochten leggen. Ik probeerde nog wat te slapen, maar was om 7 uur toch echt wel klaarwakker. Ik bleek de laatste te zijn die op was. Later die week kreeg ik ook te horen: Jij houdt wel van slapen he?! Haha dat wordt dus gezegd als je hier iedere ochtend om 7 uur je bed uitkomt. Nee, hier word ik dus niet als een ochtendmens gezien, maar gewoon als een hele erge slaapkop ;)..
De familie was superlief. Ze vroegen de hele dag of ik wilde
1) douchen
2) eten
3) of slapen
Daarnaast stonden ze erop dat ik in het enige bed sliep dat ze hadden. Ik wilde dit in eerste instantie echt niet, vond het prima om op de grond te slapen, maar ze stonden erop. Dat is toch heel erg lief?
Het was leuk om te zien hoe het dagelijks leven er hier aan toe gaat. In ieder huis is het een drukte van belang. De hele dag komen er mensen in en uit lopen en wordt er gewerkt en gekookt. Haha, wat ik wel een grappig detail vond was dat ze het ook altijd 'druk' hebben.
Ze zijn druk met: eten koken, slapen, douchen, fietsen, naar de markt gaan en.... op het huis passen.
Je kunt hier echt druk zijn met op het huis te passen. Er moet namelijk altijd 1 iemand thuis zijn, die gewoon op het huis past. Dat is dan de taak voor die persoon voor die dag.
Ook heb ik 2 van de 3 dagen oud en nieuw bij deze familie gevierd.Dit was heel bijzonder. De eerste avond ben ik met Kim en haar vrienden naar de tempel geweest. Het was heel gezellig! Iedereen danste in een rondje achter elkaar aan. Ze moesten ontzettend lachen dat ik erbij was. Ik voelde me ook best wel bekeken als enige toerist, en volgens mij deed ik de dans helemaal verkeerd, maar heb wel erg gelachen!
De volgende dag ben ik overdag weer met Kim naar de Tempel geweest. Daar gingen we bidden en gaven we eten aan de monikken. Daarna staken we weer wierook aan en vroegen we om een gelukkig en gezond nieuwjaar. Ook hier was ik weer de enige toerist. Ik heb er een foto van gemaakt. In de tempel honderden mensen met zwart haar en ik als enige blonde. Zo apart om echt de enige westerse te zijn!
Die avond werden we bij een familie uitgenodigd om te komen eten. Ze waren heel arm, maar toch nodigde ze ons uit. Ik voelde mij een beetje schuldig dat wij hen eten op aten. Kim zei echter dat het voor hen een eer was dat wij er waren. Ik heb weer heerlijke vliegen gegeten haha. De man zei dat je er een sterk hart van kreeg, nou dat is dan weer mooi meegenomen!
Zaterdag besloot ik om weer even heel wat anders te gaan doen. Ik had namelijk nog een week over, en ineens kwam er een conversatie die ik had met een vrouw in de bus weer naar boven. Zij vertelde mij over vrijwilligerswerk in een weeshuis. Ik had het adres opgeschreven. Eerst dacht ik dat ik er geen tijd voor zou hebben, maar nu had ik ineens nog bijna een week over. Ik besloot er heen te gaan.
Op dit moment werk ik nu alweer 5 dagen in het weeshuis. Ik ben heel blij dat ik hiervoor gekozen heb. Het is zulk dankbaar werk, en de kinderen zijn superlief. Het zijn allemaal hele arme kinderen die of geen ouders hebben, of dat de ouders te arm zijn om voor hen te zorgen. Er wordt hier zo goed mogelijk voor ze gezorgd. Er zijn 2 slaapzaaltjes: 1 voor de jongens en 1 voor de meisjes. In de ochtend gaan de meeste naar school, en 's middags vangen wij ze op. De afgelopen dagen was het echter vakantie, dus waren ze er hele dagen. Ik heb zoveel bewondering voor die kinderen. Gister had ik een gesprekje met een meisje van 13 jaar. Ze woonde hier al 3 jaar. Ik vroeg of ze thuis wilde wonen of hier. Ze zei dat het hier beter was, omdat haar ouders te arm waren om voor haar te zorgen. Ze was blij dat ze kon studeren.
Dat is toch niet te geloven? Dat een kind nu al zo met haar toekomst bezig is, en haar studie boven het gemis van haar ouders zet? Ze zei ook dat ze graag later geld wilde geven aan haar dorpje. Ze kijkt dus niet naar zichzelf. Natuurlijk mist ze haar ouders en haar vertrouwde omgeving. Die kinderen worden hier zo goed mogelijk verzorgd en krijgen zoveel aandacht. Toch is het lang niet genoeg, aangezien er 45 kinderen wonen en er iets van 15 vrijwilligers zijn. Daarnaast wisselen de vrijwilligers constant, dus het is voor de kinderen moeilijk om een band te crieeren. Ik denk dat veel kinderen hechtingsproblemen hebben en een andere vrijwilliger vertelde mij ook dat veel in kinderen in hun jeugd misbruikt zijn. Toch zie je niks aan die kinderen. Ik heb daar altijd zoveel bewondering voor, dat kinderen altijd door kunnen gaan.
Het is dus best wel heftig om hier te zijn, maar aan de andere kant ook heel leuk. Ik vind het erg dat ik niet meer tijd heb. Zou hier zo een maand kunnen wonen. Gister heb ik trouwens ook erg gelachen met 1 meisje. We gingen creatief schrijven (ik ben hier een assistent van de engelse leraar, haha wie had dat ooit gedacht met mijn engels?! Mijn engels is nu trouwens wel echt heel erg verbeterd tijdens mijn reis, joehoe!!). Ik zat naast een meisje en we moesten een verhaaltje schrijven over een dier (in dit geval konijn) en wat zijn lievelingseten was en hoe hij eruit zag enzo. Op een gegeven moment hadden we de zin: Her favourit meat is ... carrot. Hahhaha we hadden al het woord 'meat'opgeschreven maar waren toen aan het denken wat een konijn at. Daarna veranderde we de zin in 'Her favourit meat is Sylvia'. Haha het is echt niet grappig, maar ik heb me echt kapot gelachen met dat kind. Voelde me net zelf weer een puber. We mochten eigenlijk ook helemaal niet lachen in de klas (oeps).
Vandaag is alweer de laatste dag hier. Morgen vertrek ik naar de hoofdstad en ga vanuit daar door naar Bangkok. Ik zal Cambodja missen!! Het was echt geweldig hier. Heb aan de andere kant ook veel zin in Thailand want.... Laurian komt zaterdag aan!! Gaan we eerst een week vakantie met zijn 2en houden en dan in de 2de week komen Jonathan en Wilgert ook!! Echt superleuk!
Dag lieve allemaal!! Heel veel liefs uit Cambodja!
Ik ben na Sinoukville, naar Kampot gegaan. Daar heb ik 5 dagen bij een lokale familie gewoond. Dit was een buitenkans, aangezien niet veel toeristen dit mogen meemaken.
Ik kreeg deze kans doordat mijn moeder les geeft aan 'Kim', zij komt oorspronkelijk uit Cambodja, en haar familie had mij uitgenodigd.
Toen ik aankwam in Kampot was ik de enige toerist die niet op zoek was naar een guesthouse. Ik was op zoek naar 'de kleine markt'. Het was best nog een tour om daar te komen, aangezien al de tuk tukdrivers mij een guesthouse wilde verkopen. Ik heb uiteindelijk een half uur achterop een brommer gezeten, en stellig volgehouden dat ik toch echt niet naar een guesthouse wilde, voordat hij mij eindelijk naar de familie bracht. Het is wel grappig hoe dat gaat. De tuk tukdriver houdt namelijk eerst heel lang vol dat deze familie niet bestaat, of dat er geen kleine markt is. Je moet echt heel vaak herhalen dat dit de enige bestemming is waar je heen wilt, en geduldig achterop blijven zitten, anders wordt je alsnog bij een guesthouse neergezet.
Uiteindelijk was ik toch bij de kleine markt terecht gekomen en hoorde ik direct allemaal enthousiast geschreeuw. Het bleek de familie van Kim te zijn. De moeder van Kim en Kim zelf waren ook op vakantie in Cambodja, dus dat was wel handig voor de vertaling en daarnaast ook heel gezellig.
Die middag werd ik meteen meegenomen naar een herdenkingsdag van de oma van Kim die 3 jaar geleden gestorven was. In Cambodja zien ze de sterfdag als een feestdag. Het was heel bijzonder om mee te maken. Eerst maakte we van papier een dak op het graf van Kim haar oma, zodat ze beschermd werd. Daarna gaven we haar eten (waaronder een heel groot varken en veel fruit), en staken we wierook aan. Na dit ritueel gaven we eerst eten aan de arme kinderen, en aten we zelf thuis de rest op. Er werd veel gelachen, en de hele familie was bij elkaar. Heel gezellig!
Die avond ging iedereen al heel vroeg slapen. Rond 9 uur. Die ochtend merkte ik waarom. Om 5 uur 's ochtends was het al een drukte van belang. Er was een hele markt voor het huis en mensen waren ruzie aan het maken waar ze hun kleedje mochten leggen. Ik probeerde nog wat te slapen, maar was om 7 uur toch echt wel klaarwakker. Ik bleek de laatste te zijn die op was. Later die week kreeg ik ook te horen: Jij houdt wel van slapen he?! Haha dat wordt dus gezegd als je hier iedere ochtend om 7 uur je bed uitkomt. Nee, hier word ik dus niet als een ochtendmens gezien, maar gewoon als een hele erge slaapkop ;)..
De familie was superlief. Ze vroegen de hele dag of ik wilde
1) douchen
2) eten
3) of slapen
Daarnaast stonden ze erop dat ik in het enige bed sliep dat ze hadden. Ik wilde dit in eerste instantie echt niet, vond het prima om op de grond te slapen, maar ze stonden erop. Dat is toch heel erg lief?
Het was leuk om te zien hoe het dagelijks leven er hier aan toe gaat. In ieder huis is het een drukte van belang. De hele dag komen er mensen in en uit lopen en wordt er gewerkt en gekookt. Haha, wat ik wel een grappig detail vond was dat ze het ook altijd 'druk' hebben.
Ze zijn druk met: eten koken, slapen, douchen, fietsen, naar de markt gaan en.... op het huis passen.
Je kunt hier echt druk zijn met op het huis te passen. Er moet namelijk altijd 1 iemand thuis zijn, die gewoon op het huis past. Dat is dan de taak voor die persoon voor die dag.
Ook heb ik 2 van de 3 dagen oud en nieuw bij deze familie gevierd.Dit was heel bijzonder. De eerste avond ben ik met Kim en haar vrienden naar de tempel geweest. Het was heel gezellig! Iedereen danste in een rondje achter elkaar aan. Ze moesten ontzettend lachen dat ik erbij was. Ik voelde me ook best wel bekeken als enige toerist, en volgens mij deed ik de dans helemaal verkeerd, maar heb wel erg gelachen!
De volgende dag ben ik overdag weer met Kim naar de Tempel geweest. Daar gingen we bidden en gaven we eten aan de monikken. Daarna staken we weer wierook aan en vroegen we om een gelukkig en gezond nieuwjaar. Ook hier was ik weer de enige toerist. Ik heb er een foto van gemaakt. In de tempel honderden mensen met zwart haar en ik als enige blonde. Zo apart om echt de enige westerse te zijn!
Die avond werden we bij een familie uitgenodigd om te komen eten. Ze waren heel arm, maar toch nodigde ze ons uit. Ik voelde mij een beetje schuldig dat wij hen eten op aten. Kim zei echter dat het voor hen een eer was dat wij er waren. Ik heb weer heerlijke vliegen gegeten haha. De man zei dat je er een sterk hart van kreeg, nou dat is dan weer mooi meegenomen!
Zaterdag besloot ik om weer even heel wat anders te gaan doen. Ik had namelijk nog een week over, en ineens kwam er een conversatie die ik had met een vrouw in de bus weer naar boven. Zij vertelde mij over vrijwilligerswerk in een weeshuis. Ik had het adres opgeschreven. Eerst dacht ik dat ik er geen tijd voor zou hebben, maar nu had ik ineens nog bijna een week over. Ik besloot er heen te gaan.
Op dit moment werk ik nu alweer 5 dagen in het weeshuis. Ik ben heel blij dat ik hiervoor gekozen heb. Het is zulk dankbaar werk, en de kinderen zijn superlief. Het zijn allemaal hele arme kinderen die of geen ouders hebben, of dat de ouders te arm zijn om voor hen te zorgen. Er wordt hier zo goed mogelijk voor ze gezorgd. Er zijn 2 slaapzaaltjes: 1 voor de jongens en 1 voor de meisjes. In de ochtend gaan de meeste naar school, en 's middags vangen wij ze op. De afgelopen dagen was het echter vakantie, dus waren ze er hele dagen. Ik heb zoveel bewondering voor die kinderen. Gister had ik een gesprekje met een meisje van 13 jaar. Ze woonde hier al 3 jaar. Ik vroeg of ze thuis wilde wonen of hier. Ze zei dat het hier beter was, omdat haar ouders te arm waren om voor haar te zorgen. Ze was blij dat ze kon studeren.
Dat is toch niet te geloven? Dat een kind nu al zo met haar toekomst bezig is, en haar studie boven het gemis van haar ouders zet? Ze zei ook dat ze graag later geld wilde geven aan haar dorpje. Ze kijkt dus niet naar zichzelf. Natuurlijk mist ze haar ouders en haar vertrouwde omgeving. Die kinderen worden hier zo goed mogelijk verzorgd en krijgen zoveel aandacht. Toch is het lang niet genoeg, aangezien er 45 kinderen wonen en er iets van 15 vrijwilligers zijn. Daarnaast wisselen de vrijwilligers constant, dus het is voor de kinderen moeilijk om een band te crieeren. Ik denk dat veel kinderen hechtingsproblemen hebben en een andere vrijwilliger vertelde mij ook dat veel in kinderen in hun jeugd misbruikt zijn. Toch zie je niks aan die kinderen. Ik heb daar altijd zoveel bewondering voor, dat kinderen altijd door kunnen gaan.
Het is dus best wel heftig om hier te zijn, maar aan de andere kant ook heel leuk. Ik vind het erg dat ik niet meer tijd heb. Zou hier zo een maand kunnen wonen. Gister heb ik trouwens ook erg gelachen met 1 meisje. We gingen creatief schrijven (ik ben hier een assistent van de engelse leraar, haha wie had dat ooit gedacht met mijn engels?! Mijn engels is nu trouwens wel echt heel erg verbeterd tijdens mijn reis, joehoe!!). Ik zat naast een meisje en we moesten een verhaaltje schrijven over een dier (in dit geval konijn) en wat zijn lievelingseten was en hoe hij eruit zag enzo. Op een gegeven moment hadden we de zin: Her favourit meat is ... carrot. Hahhaha we hadden al het woord 'meat'opgeschreven maar waren toen aan het denken wat een konijn at. Daarna veranderde we de zin in 'Her favourit meat is Sylvia'. Haha het is echt niet grappig, maar ik heb me echt kapot gelachen met dat kind. Voelde me net zelf weer een puber. We mochten eigenlijk ook helemaal niet lachen in de klas (oeps).
Vandaag is alweer de laatste dag hier. Morgen vertrek ik naar de hoofdstad en ga vanuit daar door naar Bangkok. Ik zal Cambodja missen!! Het was echt geweldig hier. Heb aan de andere kant ook veel zin in Thailand want.... Laurian komt zaterdag aan!! Gaan we eerst een week vakantie met zijn 2en houden en dan in de 2de week komen Jonathan en Wilgert ook!! Echt superleuk!
Dag lieve allemaal!! Heel veel liefs uit Cambodja!
-
20 April 2011 - 06:01
Catherine:
Wat een geweldige ervaring Syl! en een mooi verhaal! geniet van je laatste weekjes daar en ik wil alle foto's zien hoor!! Kom ik gezellig dagje utrecht doen,x -
20 April 2011 - 06:01
Kitty:
Ben trots op je! Geniet van je laatste paar weken daar xx
-
20 April 2011 - 07:24
Iris:
Wat een heerlijke verhalen weer Syl!!
Echt een geweldig avontuur!!
Geniet met volle teugen nog van alles, want de tijd vliegt voorbij!!
Dikke kus! -
20 April 2011 - 07:24
Marina:
Hey Syl,
wat een mooi verhaal weer en mooie herinneringen. Je zou wel een boek kunnen schrijven met wat je allemaal mee maakt. Het is een genot om het te lezen.
Veel plezier nog de komende weken.
Xxx Marina -
20 April 2011 - 08:04
Fay:
Syllie, wat een mooi verhaal! Je bent een echte wereldverbeteraar:) haha dat 7 uur op staan laat is, wie had dat gedacht? zou niks voor mij zijn;) heel veel plezier met Laurian en wilgert en Jootje! -
20 April 2011 - 08:26
Ilja:
Wauw, echt een prachtig verhaal weer, over weer hele bijzondere ervaringen! Wat kom jij tijdens je reis tot veel mooie inzichten :)
En jij, een slaapkop? Het moet niet gekker worden :p
Suuuuuuuuper leuk dat Laurian, Jonathan & Wilgert ook komen. Dat gaat sowieso fantastisch worden :D
Genietze! :) X -
20 April 2011 - 08:41
Emma:
je maakt wat mee syl! unieke ervaringen! kan me herinneren van thailand in de tempel dat 4.00 opstaan ook gedacht was normaal te zijn...! Veel plezier nog straks van je vakantie met vrienden! x -
20 April 2011 - 12:23
Chantal:
Leuk verhaal :) Liefs -
20 April 2011 - 16:28
Marika:
Wat een geweldig verhaal weer, ik heb ervan genoten! XXX -
22 April 2011 - 16:40
Mama:
Nou Syl wat een fantastisch verhaal weer.
Ik zag het allemaal zo voor me...
Kus,
Mama -
23 April 2011 - 13:37
Big Brother:
Hee zussie! Haha mooi verhaal, leuk geschreven. Volgende x dus in t Engels ;)? Veel plezier ook met koninginnedag vieren daar! Gaat vast lukken, x -
27 April 2011 - 12:02
Sara-May:
Jeetje Syl,
Ik smelt van je verhaal..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
